Je ogen blijven hangen op een poster aan de muur. Wat staat daar toch op? Eigenlijk heb je er nooit goed naar gekeken. Als je je ogen scherp probeert te stellen lukt het je toch net niet om het goed te zien. Komt later wel, denk je. Je blik dwaalt af naar het raam. Buiten zie je mensen moeilijk kijken terwijl ze in de regen hun fiets losmaken van het fietsenrek. "Wat een bagger weer..." Gedachten in je hoofd komen en gaan. "Pfff... hoe lang duurt dit nog?" vraag je je af. Je kijkt naar je boek die voor je ligt op tafel. Waar waren we ook alweer? Ineens schrik je je rot van de stem van je docent. Je hart zit in je keel. "Hallo, wil je wel even opletten?" Hij staat ineens vlak naast je. Je kan even niets anders zeggen dan: "ja, komt goed" en je pakt meteen je pen weer van tafel. Je hebt geen flauw idee wat er het afgelopen half uur is besproken in de klas.
Druk van binnenuit en druk van buitenaf
Vanbinnen kan je jezelf wel voor je kop slaan. De laatste tijd gaat het helemaal niet zo lekker op school en zeker niet met dit vak. Waarschijnlijk ga je wel net aan over, maar dan kan je echt geen slechte cijfers meer halen. De laatste toetsweek komt er aan en dan moet het echt goed gaan. Ondanks dat je jezelf moed in probeert te praten en positief probeert te blijven, voel je ook dat de druk ontzettend hoog is. Dus opletten is belangrijk. Je neemt je voor om het komende lesuur er beter bij te blijven. Tegelijkertijd heb je het vertrouwen in jezelf al een beetje opgegeven. Je concentratie is de laatste tijd ver te zoeken.
Je voelt je onbegrepen
Thuis is er niets anders dan gezeur over. Je hoort elke keer hetzelfde;
Begin eerder met leren...
Geef niet te snel op...
Zet nou eens door!
Je ouders zijn ervan overtuigd dat het je het allemaal wel kan. Maar zelf weet je dat helemaal niet zo zeker meer. En daarbij hebben ze geen idee van de worsteling die je van binnen mee maakt. En niemand lijkt je te begrijpen of je ermee te kunnen helpen. En als je dan eindelijk met die zuur verdiende 5,5 thuis komt, dan vinden ze nog dat het beter moet. Die druk, is je eigenlijk teveel. Waarom gaat alles toch zo snel? En waarom moet je zoveel?
Wie ben je eigenlijk?
Goh, wat zit jij in een lastig parket. Jij en vele andere mensen van je leeftijd voelen de druk van de maatschappij behoorlijk op jullie schouders rusten. Er blijft veel te weinig tijd over om te ontdekken wie je bent van binnen en wat je zelf wil in je leven. Je bent behoorlijk aan het overleven en dat wordt zwaar en gaat pijn doen. Je hoofd is druk en je wordt af en toe gek van je gedachten. Je verlangt naar rust en dat de druk minder wordt. De dingen waar je vroeger wel zin in had, voelen nu al snel teveel. Maar toch moet je wel naar school en misschien ook wel aan het werk. Dubbel, he?
Je staat er niet alleen voor
Maar… naast dat het heel vervelend is wat je ervaart, is het helemaal niet gek. Wat jij ervaart komt best vaak voor. En zeg nou zelf. De verwachtingen van de buitenwereld zijn ook best zwaar. Zeker als je het liefst niemand teleur stelt. Als je in de klas zit en je merkt dat het niet zo goed gaat…
Adem bewust diep in en uit
Knijp je handen dicht en weer open, tijdens het in- en uitademen
Voel wat er in je lijf gebeurd
Dan zal je merken dat het iets rustiger in je hoofd wordt en lukt het je misschien weer beter om je aandacht bij de les te houden, wat rustiger te blijven en je hartslag weer wat omlaag te krijgen.
Dan maar hopen op een goede afloop…
Eindelijk de les is voorbij. Je mag weer de klas uit. Het allerliefst wil je meteen naar huis om uit te rusten. Je lichaam voelt zwaar. Een van je klasgenoten heeft in de gaten gehad dat je er even niet bij was en geeft je een por in je zij. Hé sleepy, zegt hij. Je kan wel door de grond zakken. Nu hopen dat niemand er op terugkomt. Maar even goed de groeps-app in de gaten houden…
Heb jij ook zoveel last van concentratieproblemen?
