Jongerentherapie Nederland

Terwijl je in de keuken staat hoor je de wekker van je kind voor de derde keer afgaan. Deze keer wordt hij gelukkig eerder uitgedrukt. Als je naar de klok kijkt zie je dat het steeds lastiger wordt voor je kind om nog op tijd op school te komen en dat brengt altijd extra spanning met zich mee. Terwijl je naar boven loopt, maak je een voorstelling van wat je zou kunnen aantreffen en in je hoofd maak je een strategisch plan om je kind zonder te veel gezeur of gescheld naar school te krijgen. Je mag het van jezelf eigenlijk niet denken; maar kan het dan niet een keer normaal...

En nu is het klaar! Je pakt je kind vast bij zijn arm en sleurt 'm mee naar buiten. Ondanks je voelt dat dit echt niet de goede manier is, weet je gewoon niet meer hoe het anders moet. Al drie dagen is hij niet naar school geweest en je weet zeker dat hij niet ziek is. Hij MOET nu toch echt weer terug! Straks wil, of erger nog, durft hij helemaal niet meer naar school. De frustratie die je voelde slaat om in schuldgevoelens als je je kind ziet worstelen. Je bedenkt je dat je het zo echt niet had moeten doen, maar hoe dan wel?

Je komt thuis van je werk en je ziet je zoon onderuit met zijn telefoon op de bank hangen. Naast hem op de bank ligt er een lege zak chips, er staat er een vies bord op tafel en er staat een colafles bij hem op de grond. Als je vraagt of hij wat wil opruimen reageert hij kortaf, pakt zijn spullen en vertrekt hij snel naar boven. Als je achter hem aanloopt, ontstaat er meteen een conflict.