Angst om niet te voldoen... Wat heb ik me lang laten tegenhouden door deze angst. Hoe dan? En waarvoor? Het is een innerlijke gedachte geweest dat heeft geleid tot een diepgaand en hardnekkig patroon. Het grappige is, dat ik met een 2 millimeter shift dat allemaal heb kunnen veranderen. En daar kom je dan pas op als je 41 jaar bent. Idioot toch? Zo voel ik me nu wel een beetje. Als ik toch eerder wist wat ik nu weet.
De angst niet te voldoen vertrekt vanuit mijn jongere jeugd. Het was toen ik jong was constant op de achtergrond aanwezig doordat ik me nooit echt gezien en erkend heb gevoeld. Later toen ik een jaar of 14 was, kwam de genade klap. Waardoor ik echt geloofde niets meer voor te stellen. Het laatste waardoor ik me gezien voelde heb ik toen van mij af laten nemen.
Van kleins af aan heb een talent om te delen en te geven. En dat deed ik door te tekenen en voor anderen te zorgen. Ik combineerde die twee op de basisschool door hele grote platen te tekenen met Garfield gecombineerd met de interesse van klasgenoten. Thuis tekende ik dan bijvoorbeeld voor een van de jongens Garfield op een motor. Heel zorgvuldig plakte ik A4-tjes aan elkaar om de tekeningen extra groot te maken. Op het voortgezet onderwijs maakte ik platen met Simba van de Lion King die in allerlei verschillende posities de voorzetsels in het Engels afbeeldde, zodat anderen daarmee konden leren. En zelf kon ik me met mijn onzekerheid en gammele basis overeind houden en voelde ik me gezien en gewaardeerd.
Later ben ik naar het Grafisch Lyceum in Amsterdam gegaan. Dagelijks moest ik op jonge leeftijd lang reizen om naar school te komen. Op school waren veel mensen die in mijn ogen veel getalenteerder waren dan ik. Ik voelde me heel klein worden van binnen en onzeker. Er was niemand in mijn buurt die mij hiermee kon helpen en ik kon het ze ook niet uitleggen. Dit was het begin van veel ellende in mijn leven, waarin ik alles heb gedaan wat niet werkte om me beter te voelen. Had ik toen maar iemand die wist waar ik doorheen ging en begreep wat ik nodig had om mezelf te kunnen zijn.
En nu… Nu pas durf ik weer degene te zijn die ik van oorsprong was. Iemand die anderen helpt door te delen. En vooral met de mensen die ik het meest lief heb. Jongeren. Want het is helemaal niet nodig om een lange zoektocht van 25 jaar af te leggen om te kunnen zijn wie je werkelijk bent. Dat is wat ik jongeren dagelijks leer. Het aanboren van het natuurlijk zelf-herstellend vermogen, waarmee ze somberheid kunnen overwinnen, omdat ze hunzelf niet in de wereld durven te zetten en het overwinnen van hun angstpatronen, omdat ze zo sterk voelen dat ze nooit kunnen voldoen aan verwachtingen van anderen en de wereld om hun heen.
Het is niet zomaar iets wat ik kan uitleggen in een blog. Het heeft te maken met verandering op verschillende aspecten. Maar de essentie is vrij simpel alleen niet zo gemakkelijk zeg maar. Mijn missie is ervoor te zorgen dat jongeren hun talenten en passies wel vrijuit kunnen blijven delen. Als ze het kwijt zijn of als ze niet meer durven, help ik ze graag weer op weg, bijvoorbeeld met het traject Be Brave, waarin ik jongeren help bij hun angstklachten. Dat is wel het minste wat ik kan doen toch? Want je hoeft echt niet zo (lang) te lijden als ik heb gedaan.
