Energievreters en opladers

Steeds maar intens moe

Het gordijn zit nog dicht en je licht staat aan. Je hele lichaam voelt zwaar en je licht languit op bed. Het is al 4 uur 's middags. Het ruikt een beetje muf in je kamer en je bedenkt je heel vluchtig dat je raam misschien wel even open kan. Je aandacht wordt getrokken naar een What's App berichtje van een klasgenoot die wil weten of jullie nou eindelijk gaan beginnen aan het verslag waaraan jullie moeten samenwerken. Als je kijkt naar de stapel boeken op je bureau en bedenkt welk huiswerk je nog moet doen, wil je het liefst het deken over je hoofd trekken en van de aardbodem verdwijnen. Je drukt je telefoon weer uit en sluit even je ogen. Je antwoordt straks wel, denk je. Even 10 minuten...

Afgeleid

Ineens schrik je wakker van je moeder die onderaan de trap staat te roepen dat het eten klaar is. Shit, het is inmiddels alweer 6 uur. Als je je telefoon checkt zie je behlave dat de klassegroeps-app geëxplodeerd is, geen bericht meer van je klasgenoot. Je scrolt er even vluchtig doorheen. Wow, die foto's kunnen echt niet, en wat reageert Dean weer asociaal. Moet hij nou echt weer zo gemeen doen? Nogmaals je moeder onderaan de trap. Oh ja, eten..

Woede en leegte

Beneden aangekomen gaat je moeder meteen tegen je tekeer. Haar hoofd is rood en ze staat met je bord met eten in haar handen tegen je te schreeuwen. Ze roept iets over dat je zeker weer op je bed hing, je echt eens serieus aan de gang moet met school en dat ze je al 10 keer heeft geroepen. Ze gaat nog verder, maar eigenlijk luister je niet meer goed. Dat heeft toch geen zin, denk je. Je kijkt naar je bord en ineens wordt je kwaad. Gatver, die bonen. Zonder wat te zeggen draai je jezelf om, loop je stampvoetend naar boven en sla je je slaapkamerdeur met een harde klap achter je dicht. Iets in je zegt je dat je echt wat te overdreven reageert, maar de woede zit te diep. Je gaat weer op bed liggen met je telefoon. Terwijl je hart nog in je keel zit, scrol je wat door het nieuwsoverzicht van Insta. De woede zakt en maakt plaats voor een leeg gevoel. 

Een herhalend patroon

Dit soort situaties herhalen zich keer op keer. Van die onverwachte nare situaties. Het lukt je maar niet om hier uit te komen. Je hebt geen idee hoe je dit ooit anders kan doen. Je vraagt je af; stel ik me dan echt zo aan? Moet ik niet echt gewoon eens normaal doen? Hoe krijg ik dat eigenlijk voor elkaar? En wat is eigenlijk normaal? Ligt alles dan aan mij?

Piekeren, piekeren, piekeren...

Ja, daar zijn die gedachten weer. Die energie-zuigende gedachten die ervoor zorgen dat je niet meer weet hoe je vooruit moet en je je daardoor ontzettend machteloos voelt. En dat gevoel van machteloosheid maakt dat je al snel weer somber voelt. En nee, natuurlijk ligt niet alles alleen aan jou. Het lijkt misschien een klein probleem, waarna er een conflict met je moeder volgt, maar er zijn best veel dingen die meespelen waardoor de oplossing niet zo eenvoudig is. Ik noem er even drie, om het een beetje overzichtelijk te houden. Komt ie:

  • Je wordt dagelijks overspoeld met informatie; thuis, op school, je werk, social media, games, What’s App groepjes, sport, etc. En ja, het kan een mens (ja, ook jou) echt teveel worden
  • Je probeert alles zo goed mogelijk te doen; Je wil voorkomen dat mensen zeggen dat je iets niet goed hebt gedaan. Vooral mensen buiten je gezin. Je legt de lat heel hoog voor jezelf.
  • Je gedachten nemen een loopje met je. Je kan veel tijd in gedachten verzonken blijven, waardoor het niet lukt om in actie te komen. Piekeren, piekeren en nog eens piekeren.

En die drie dingen bij elkaar (en nog wat factoren) maken dat je ontzettend veel energie verliest om de dingen te doen die je graag zou willen doen of die er gewoon gebeuren moeten. 

Hoe je weer een beetje oplaadt

Wat je helpt is waarschijnlijk;

  • Je prikkels wat verminderen waar het kan; leg je telefoon of je laptop wat vaker weg. Houd iets minder je social media in de gaten.
  • Dagelijks iets gaan doen wat je zelf erg leuk vind en waar je je in wil ontwikkelen, zoals bijvoorbeeld een sport of een hobby. Doe wat succeservaringen op, waardoor je je weer wat meer zelfverzekerd wordt. Maar kies zelf iets!
  • Maak je gedachten weer rustig door ademhalingsoefeningen te doen, te gaan bewegen of mediteren. Er zijn veel voorbeelden hiervan te vinden op internet.

Voor nu, blijf vooral heel lief voor jezelf. Als je merkt dat je er niet zelf uit komt, laat het me dan weten. Je kan bij mij een gratis sessie inboeken om nog iets meer tot de kern te komen van waar jij mee worstelt, zodat ik je wat meer gericht tips kan geven n.a.v. jouw situatie.

En wie weet, heb je dan weer iets meer energie tot je beschikking en voelt je leven weer wat lichter. Je doet dan als vanzelf de gordijnen in je kamer weer lekker open.

Over de schrijver
Therapeut en jeugd- en gezins professional
Reactie plaatsen