Als je na je werk gaat kijken op je zoon zijn kamer, zit hij overeind op zijn bed met zijn laptop. Na even doorvragen vertelt hij dat hij op zijn werk is ingeroosterd in het weekend dat hij naar een vriend toe wilde gaan en dat hij baalt dat dat nu niet door kan gaan. Omdat hij er speciaal vrij voor heeft gevraagd, adviseer je hem om het er nog over te hebben op het werk. Dat wil hij beslist niet, omdat hij bang is dan stom of zwak over te komen. Als je aandringt wordt hij enorm kwaad. Je maakt je hier zorgen om, omdat hij zich heel vaak aanpast aan anderen, omdat hij zich continu zorgen maakt over wat anderen van hem denken. Het lukt hem niet voor zichzelf te zorgen en dat put hem compleet uit.
's avonds laat is je zoon nog steeds wakker. Na het staren naar zijn beeldscherm poetst hij netjes zijn tanden en maakt hij zich klaar om te gaan slapen. Wel doet hij eerst zijn oortjes in. Dat is een standaard ritueel, anders piekert hij zich helemaal gek over alles wat er de volgende dag allemaal zou kunnen gebeuren en allerlei andere dingen die de afgelopen dagen gebeurd zijn. Met zijn oortjes in blijft hij wat rustiger, denkt hij. Je hebt al aardig met hem meegedacht. Vanalles op internet gezocht, maar niets helpt. Het piekeren is zo vreselijk overheersend. Het houdt hem klaar wakker en je merkt dat hij zich langzaam aan steeds meer terugtrekt en zijn stemming behoorlijk achteruit gaat.
